معرفی بزرگان - پاواراتی

لوچانو پاواروتی (به ایتالیایی: Luciano Pavarotti) (زادهٔ 12 اکتبر 1935 در مودنا - درگذشتهٔ 6 سپتامبر 2007 در مودنا)، از خواننده‌های تِنور بسیار مشهور اپرا بود

 

 

زندگی‌نامه

لوچانو پاواروتی در روز شنبه 12 اکتبر 1935 در مودنا، ایتالیا به دنیا آمد. پدر وی، خوانندهٔ آماتور ارتش بنیتو موسولینی و نانوا بود. او در جوانی عاشقفوتبال و یکی از اعضای تیم فوتبال شهر بود. لوچانو بعد از سالها تمرین صدا و نمایش‌های آماتوری، با پدرش برای شرکت در مسابقات بین‌المللیلینگلین به شهر والس رفت و موفق به کسب جایزه اول این مسابقه گردید و این مقدمه‌ای شد که اولین نقش حرفه‌ای‌اش را سال 1961 با عنوان رودولفو^[1] اپرای خواننده دوره گرد^[2] اثر جاکومو پوچینی، در سالن اپرای رجیو امیلیا اجرا کند.

 

با اجرای این نقش، وی به عنوان خواننده اپرا رسمیت یافت و در سال 1965 در سالن کاونت گاردن لندن بود که توجه خانم جوان ساترلند خواننده سوپرانوی استرالیایی را به خود جلب کرد و این آغازی بود بر فعالیت جهانی او. او به استرالیا رفت و چیزهای زیادی دربارهٔ تنظیم صدا و آوازخوانی از او، که سه سال هم از او کوچکتر بود، یادگرفت. آن دو در اپراهای زیادی باهم ظاهر شدند؛ از جمله خوابگرد^[3] اثر وینچنزو بلینی وفریب اثر جوزپه وردی. آن دو همچنین صفحات زیادی را نیز باهم پر کردند.

از سال 1970 پاواروتی حضور گسترده‌ای در سالن‌های مشهور سراسر جهان پیدا کرد. گرچه در ابتدا تخصص وی اجرای نقشهای تند و تیز و سبکی چون الوینو در خوابگرد بود، اما بعدها توانایی اجرای نقشهای سنگین تر مانند ریکاردو در اپرای یک بالماسکه^[4] اثر وردیا کاوارادوسی در توسکای^[5] پوچینی را پیدا کرد. همچنین وی کنسرتها و نمایش‌های بی‌شماری را از جمله در استادیوم‌های چندین هزار نفری اجرا کرد. به عنوان مثال اجرای نقش دوک مانتوا از اپرای ریگولتوی^[6]وردی با حضور 200 هزار نفری مردم در پارک مرکزی نیویورک. او امیدوار بود به این وسیله اپرا را به مردمی که تا کنون چیزی از آن نمی‌دانستند، بیشتر معرفی کند و آنها را با این سبک موسیقی آشتی دهد.

پاواروتی در گروهی به نام «پاواروتی و دوستان» که در آن خوانندگان مشهور بین‌المللی پاپ دنیا از جمله برایان آدامز، آناستازیا، سلین دیون، التون جان، اریک کلاپتون، انریکه ایگلسیاس، ریکی مارتین، استینگ و بسیاری دیگر، به او ملحق شده بودند، کنسرت‌های خیرخواهانهٔ زیادی جهت کمک به کودکان جنگ‌زده اجرا کرد.

او در سال 1990 همراه با خوزه کارراس و پلاسیدو دومینگو، دو خوانندهٔ تنور اسپانیایی گروهی را تحت عنوان سه تنور تشکیل دادند و در فینال جام جهانی فوتبال یک کنسرت تلویزیونی در رم اجرا کردند که در سال بعد جایزه گرمی را از آن خود کرد. این تیم سه نفره محبوبیت زیادی یافت و در مناسبتهای زیادی از جمله مراسم فینال جام جهانی لوس آنجلس در 1994، پاریس در 1998 و یوکوهومای ژاپن در 2002 برنامه اجرا کردند. این سه آلبوم از جمله پرفروشترین آثار کلاسیک جهان به شمار می‌آیند.

او زندگینامه خود را به نامهای «پاواروتی: داستان خود من»^[7] در سال 1981 و «پاواروتی: دنیای من»^[8] در سال 1995 منتشر کرد.

پاواروتی در 13 مارس 2004 در سالن متروپولین نیویورک با اجرای آخرین برنامه‌اش رسماً از دنیای اپرا خداحافظی کرد. وی از سال 2006 به خاطر سرطان لوزالمعده تحت درمان بود.

پاواروتی سال 2006 به خاطر ابتلای به بیماری سرطان لوزالمعده تحت درمان قرار گرفت و در ماه اوت سال 2007 نیز دوباره برای مدتی در بیمارستان بستری بود.

قرار بود لوچانو پاواروتی در آخرین هفتهٔ زندگی‌اش، به پاس گسترش فرهنگ ایتالیایی، جایزهٔ فرهنگ این کشور را دریافت کند.

در ساعت 5 بامداد روز پنجشنبه، 6 سپتامبر 2007، لوچانو پاواروتی در خانه شخصی اش در شهر مودنا، در حالی که زن و سه دختر بزرگش در کنارش بودند در سن 71 سالگی درگذشت.

 

 

منبع : ویکی پدیا